افغانستان

طالبان از زمان به دست گرفتن قدرت در آگست ۲۰۲۱، هر روز محدودیت‌های شدیدتر را بر حقوق بشر در افغانستان اعمال کرده‌اند. حقوق زنان و دختران بیش از همه از این روند متأثر شده است: آنها از آموزش فراتر از صنف ششم و انواع مختلف مشاغل، از آواز خواندن و خواندن متن با صدای بلند منع شده‌اند و حتا شنیده‌شدن صدای‌شان بیرون از خانه قدغن شده است. دگرباشان جنسی با خطر بازداشت خودسرانه، زورستانی، شکنجه، بدرفتاری و قتل فراقانونی مواجه‌اند. نیروهای طالبان کارمندان دولت سابق، به ویژه نیروهای امنیتی را، اعدام صحرایی کرده و قهرا ناپدید کرده‌اند. اقلیت‌های قومی و مذهبی با خطر شدید تبعیض و آزار و اذیت روبرویند. خبرنگاران، مدافعان حقوق بشر و اعتراض‌کنندگان، به خصوص زنان معترض، با خطر تعقیب و آزار، بازداشت خودسرانه و تلافی‌جویی خشونت‌بار مواجه‌اند. طالبان مجازات‌های ظالمانه و غیرانسانی به شمول اعدام در ملاء عام، شلاق زدن و اشکال دیگر مجازات جسمانی را پیاده کرده‌اند. بحران بشردوستانه‌ی جاری، که سقوط اقتصاد و ممنوعیت کار زنان در بخش امدادرسانی آن را وخیم‌تر کرده است، به فقر گسترده و ناامنی غذایی انجامیده است. آزادی گشت‌وگذار زنان و دختران مقید شده و بر دسترسی آن‌ها به خدمات بهداشتی اثر منفی گذاشته و موجب نقض حقوق باروری و حق دسترسی به خدمات صحی بصورت کل، شده است.